One.

 Cześć piękna! – krzyknęła Jess, gdy tylko przekroczyłam próg szkoły. Kilka osób na mnie spojrzało z pogardą i wróciło do swoich zajęć.

Cześć Jess. Nie mogłaś poczekać aż do ciebie podejdę tylko musiałaś się drzeć na całą szkołe? – warknęłam lekko podenerwowana. Nie lubie tego uczucia, gdy inni się na mnie patrzą. To mnie strasznie krępuje.

Ohh przepraszam panno ‘mam dzisiaj okres’ – powiedziała lekko rozbawiona. W tym momencie nie marzyłam o niczym tylko o tym by ją zabić. Fakt jestem lekko podenerwowana, ale to tylko dlatego ze się nie wyspałam bo musiałam dokańczać projekt na chemie bo moja wspaniała przyjaciółka go nie dokończyła. (czujesz ten sarkazm?)

Może nie była bym taka wkurwiona gdybyś dokończyła ten pieprzony projekt! – warknęłam w jej stronę, wkurzona całą sytuacją.

Łołołoł, jestem już cicho, nie bij. – zażartowała. Ta dziewczyna naprawdę chce bym coś jej zrobiła.

Nie śmieszne, to raczej żało… - nie zdążyłam dokończyć bo przerwał mi dzwonek na lekcje. Idealne wyczucie czasu nie ma co.

Co masz? – spytała mnie Jessica. Nie lubi jak mowie do niej Jessica dlatego nazywam ją Jess. Zauważyłam ze blondynka przygląda się czemuś, ale nie interesowało mnie to w tym momencie.

Angielski a ty? –spytałam spoglądając na nią – Jess co masz? – dziewczyna nadal mnie ignorowała, co mnie lekko poirytowało. - Jess! Na co ty się tak gapisz? - momentalnie spojrzałam w to samo miejsce gdzie ona. Zauważyłam tylko trzech chłopaków wchodzących do szkoły. Wielkie mi halo. Wszyscy byli nieziemsko przystojni, ale tylko jeden miał to coś. Miał śliczne brązowe oczy. W życiu nie widziałam żeby ktoś miał tak hipnotyzujące spojrzenie jak on.

Na nich – lekko kiwnęła głową w stronę chłopaków.

To zauważyłam. – powiedziałam poirytowana, rzucając jej mordercze spojrzenie. - Chce wiedzieć czemu się tak na nich gapisz, myślałam ze podoba ci się kolega Codiego. – uśmiechnęłam się złośliwie. Kolega Codiego był przystojnym brunetem, ale myśli członkiem, nie głową.

Ali! Zamknij się!  - krzyknęła, jednocześnie zakrywając moje usta dłonią. -Jesteś straszna wiesz?

Powiedz mi coś czego nie wiem kochanie. – masz za swoje, jeden do jednego słonko. Spojrzałam jeszcze raz w tamto miejsce gdzie był szatyn ale jego już tam nie było.

Dobra, później ci za to dokopie, teraz biegnę na lekcje. Widzimy się na stołówce skarbie. – cmoknęła mnie w policzek i pobiegła w stronę swojej klasy. Gdy straciłam ją z pola widzenia, ruszyłam wolnym krokiem do szafki. Nie specjalnie śpieszyło mi się na angielski. Nie lubie tego nauczyciela. Gapi się w dekolt każdej dziewczynie w klasie, dlatego też nosze bluzy przez głowę specjalnie na jego lekcje. Erotoman jebany. Nim się zorientowałam stałam już przy swojej szafce. Otworzyłam ją i wyciągnęłam potrzebne rzeczy na lekcje. Zauważyłam  ze nie ma nigdzie mojego piórnika.

Kurwa – powiedziałam sama do siebie. Gdzie jest ten cholerny piórnik?

Tego szukasz? - podskoczyłam gdy zauważyłam ze obok stoi chłopak. Trzymał w ręku mój piórnik. Tak, uratowana. Chwila, to ten chłopak o ślicznych oczach. Z bliska wyglądają jeszcze lepiej. O Boże, o czym ja mowie. Lekko przygryzłam dolną wargę.

Ymm, tak. Skąd to masz? – wyciągnęłam rękę w jego kierunku by zabrać swój piórnik. Gdy to zobaczył, schował piórnik za swoje plecy i uśmiechnął się szyderczo. Co jest?

A gdzie dziękuje? –zignorował moje pytanie a jego paskudny uśmieszek powiększył się jeszcze bardziej. On sobie żarty robi? Nie mam humoru na gierki jakiegoś palanta.

Oh cokolwiek. – szybkim ruchem zabrałam mu piórnik. Zamknęłam szafkę i chciałam odejść już do klasy. Po chwili poczułam mocny ścisk na moim nadgarstku.

Gdzieś się wybierasz skarbie? – spojrzałam chłopakowi w oczy. Widziałam w w nich złość oraz pożądanie?

Na lekcje? Tobie też radze. – spojrzałam na niego spod byka. Irytował mnie, czego on oczekuje? Że wskoczę mu do łóżka tylko dlatego ze znalazł mój piórnik? Idiota.

Na twoim miejscu uważałbym na słowa.– jego oczy zaszły czarną mgłą która zaczęła mnie przerażać.

Tak bo co? – powiedziałam to, i od razu tego pożałowałam. Nawet w takich chwilach moje gadulstwo daje o sobie znać. Pięknooki przybliżył się do mnie. Czułam jego oddech na swojej szyi. Zaczęłam panikować. Przybliżył się do mojego ucha i lekko zagryzł jego płatek.

Bo stanie ci się krzywda skarbie. – wyszeptał ledwo słyszalnie a każde jego słowo było przesiąknięte jadem. Poczułam jak drętwieją mi nogi. Nie mogłam się ruszyć. Chłopak odsunął się trochę i patrzył mi prosto w oczy.

A teraz może łaskawie mi podziękujesz. – na jego usta wkradł się ten złośliwy uśmieszek, który mnie przeraził do szpiku kości. Nie wiedziałam co mam zrobić. Postanowiłam na ucieczkę. Nim chłopak się zorientował uciekłam. Tak wiem to było szczeniackie, ale nie myślę w takich sytuacjach racjonalnie.

Suka! – warknął głośno, widocznie zdenerwowany. Chyba go wkurzyłam. Gdy byłam już przed klasą w której miałam lekcje, zdecydowałam się spojrzeć na niego jeszcze raz. Poszedł w stronę sali od chemii. Nie weszłam do swojej klasy, już mi się nie opłacało, a poza tym musiałabym wymyśleć czemu się spóźniłam bo nie powiedziałabym przecież prawdy. Postanowiłam ze odpuszczę sobie tą lekcje. Pobiegłam do szkolnej czytelni cała roztrzęsiona. Gdy tam dotarłam, usiadłam przy ławce najbardziej oddalonej od wejścia. Nie miałam ochoty na żadne towarzystwo i niemiłe spojrzenia. Zdyszana usiadłam na krześle myśląc o sytuacji  sprzed chwili. Co do cholery się właśnie stało?